Op uitnodiging van LTO-Fryslân was een deel van de GrienLinks-fractie (door ziekte en werk was ruim de helft verhinderd) op vrijdag 27 maart op de namiddag op bezoek bij het Friese afdelingsbestuur van LTO-Noord, de organisatie van agrariërs in Nederland. Bijna het voltallige Friese LTO-bestuur was aanwezig op de boerderij van één van die bestuurders, Anne Schelhaas uit Blesdijke, in de Lindevallei (“achter” Wolvega). Behalve door de beide fractiemedewerkers was GrienLinks ook vertegenwoordigd door raadslid Gertrud van Leeuwen van Weststellingwerf.
Schelhaas vertelde dat zijn veehouderij een echt familiebedrijf is, dat al door meerdere generaties Schelhaas op deze plek wordt geleid. “Het is niet de beste (veen-)grond, maar vanwege de historie en de emotie blijven we toch op deze plek”, zei hij, intussen de halfopen schuur met de melkkoeien tonend. “Dankzij het feit dat we ook een lap grond van een oom van mij mogen gebruiken, op de betere zandgrond enkele kilometers verderop, kunnen we toch voldoende melk produceren”, aldus Schelhaas. Hij werkt op het bedrijf samen met zijn vrouw en 18-jarige zoon, die wellicht later het bedrijf zal voortzetten.
In de woonkeuken kwam onder het genot van koffie, thee en koek het gesprek over de veehouderij op gang. Het ging behalve over koetjes en kalfjes vooral over meer politiek gevoelige kwesties, zoals de EHS (Ecologische Hoofdstructuur, op termijn een aaneengesloten lint van natuurgebieden door Nederland), de ammoniakuitstoot, Natura 2000-gebieden (door de Europese Unie en Nederland aangewezen natuurgebieden), kunstmest, biologisch boeren, waterbeheer en megastallen.
Vooral over dat laatste onderwerp laaide het debat soms fel op, zonder dat we elkaar in de haren vlogen. Gertrud van Leeuwen bekeek vorig jaar met haar partner, een gepensioneerde dierenarts, een megastal in Texas (VS). “Ik hoop dat we zulke grote bedrijven niet in Nederland krijgen, met tweeduizend en soms nog meer koeien!” zei ze. De LTO’ers probeerden haar in zóverre gerust te stellen, dat volgens hen een stal met meer dan 250 koeien of meer in Nederland een hoge uitzondering zal blijven. Maar Gertrud was er niet gerust op. “Ik zie nog steeds schaalvergroting om me heen en steeds minder boerenbedrijven!”
Het was vooral een kennismakingsgesprek
