Gedeputeerde Staten (CDA, PvdA, FNP) stelt voor om de subsidies aan de organisaties die provinciaal actief zijn in de ondersteuning en belangenbehartiging van homo’s/lesbiennes, armen, minderheden, ouderen, doven, lichamelijk gehandicapten en patiënten te stoppen. Het gaat om de volgende organisaties: Humanitas, Solidair, PKN, SFO (ouderenbonden), VG Belangen, Sensoor, Hoor, COC, Zorgbelang, FSU en Tumba. Op 18 juni 2014 besluiten Provinciale Staten of zij dit een goed voorstel vinden. Retze van der Honing (fractievoorzitter GrienLinks) pleit juist voor een sociaal Fryslân. De GrienLinkser stelt aan de andere partijen voor tegen het besluit van GS te stemmen en in plaats daarvan sociaal beleid te formuleren in bijvoorbeeld de Omgevingsvisie en de Streekagenda’s met een daarbij horend sociaal fonds. Daarmee moeten lokaal overstijgende sociale problemen structureel aangepakt worden. En daaruit moeten ook structureel de maatschappelijke organisaties ondersteund worden. Want daarmee ondersteunt de provincie dan én alle mensen die niet meer weten waar ze het zoeken moeten in deze chaotische tijd én alle vrijwilligers die zich zo inzetten voor de mienskip.
Van der Honing:” En dat juist nu, nu de economische en, vinden wij, morele crisis voortduurt. Steeds meer wordt er een beroep gedaan op wat mensen zelf en voor elkaar kunnen doen: de participatiemaatschappij. Daar weten we alles van in Fryslân. Van oudsher zijn we een zorgzame en sociale gemeenschap. Dat vindt ook het provinciale bestuur. Meermalen wordt uitgesproken dat de provincie de ‘mienskip’ ondersteunt, de sociale samenhang een warm hart toedraagt, dat vrijwilligers goud waard zijn, en in de wedstrijd voor de Culturele Hoofdstad 2018 benadrukken we vooral dat in Fryslân nog voor elkaar gezorgd wordt. Want daar zijn we trots op. En terecht. Maar juist nu, nu de gevolgen van de crisis behoorlijk voelbaar zijn in de samenleving, draagt het Rijk veel sociale taken over aan de gemeenten. Met minder geld daarvoor beschikbaar dan het Rijk er aan uitgaf. In Limburg hebben de Provinciale Staten dezelfde discussie over hun takenpakket gevoerd. Zij hebben er echter voor gekozen om als provincie wél een flink aantal maatschappelijke organisaties te blijven steunen. En daarmee hun inwoners. Wel of niet sociaal provinciaal beleid is dus ook een kwestie van politieke keuze. Limburg en Fryslân zijn de Randstad niet. De aard en de schaal van een plattelandsprovincie zijn heel anders dan een provincie met grote randstadgemeenten en de daarbij horende voorzieningen. GrienLinks vindt dat sociale problemen die zich op provinciale schaal voordoen, ook door de provincie moeten worden opgepakt. Wij vinden dat de Friese overheid geen verstek kan laten gaan. Het is zaak om samen (inwoners, gemeenten, provincie, organisaties, bedrijfsleven en instellingen) een sociaal Fryslân krachtig vorm te gaan geven. En daar hebben we de maatschappelijke organisaties bij nodig. Als ze niet al bestonden, zouden we ze nu uit gaan vinden! “
.