Woensdag 23 maart 2016 beslissen de coalitiepartijen in de Staten -het CDA, de VVD, FNP en SP- tot het definitief stopzetten van de subsidie voor het COC, FSU, Hoor, Tumba en Zorgbelang. 04. aCoalitiepartijen initiatiefvoorstel MO’s
Door het stopzetten van de subsidie worden deze organisaties tussen de wal (de provincie) en het schip (de gemeenten) gegooid. Het lijkt erop dat geen van de twee overheidslagen dit werk nog langer gaat financieren. Ondersteuning door honderden vrijwilligers van mensen, die toch al onder grote druk staan (door discriminatie, handicap, ziekte of armoede), komt daardoor op losse schroeven te staan.
Een onvoorstelbare situatie in deze tijd, waarin discriminatie, uitsluiting en armoede toenemen. Een tijd waarin het voor steeds meer burgers onmogelijk wordt om te voldoen aan de eisen van de samenleving. Een samenleving waar banen niet voor het opscheppen liggen en armoede om de hoek ligt. Een harde samenleving die zich steeds minder lijkt te bekommeren om mensen die (tijdelijk) bescherming nodig hebben. Als deze (zelf)organisaties om voor de belangen van mensen op te komen niet bestonden, zouden we ze nu uitvinden.
In het voorstel dat woensdag 23 maart 2016 dreigt te worden aangenomen gaat uit van een variant op een “vertrekbonus” “voor de organisaties. Ze krijgen nog 150% van het laatste jaarsubsidiebedrag, dat dan uitgesmeerd wordt over drie jaar. En daarna is het voor altijd afgelopen.
In de afgelopen jaren is er diverse malen over de subsidies voor het COC, FSU, Hoor, Tumba en Zorgbelang gesproken. Elke keer werd er benadrukt dat het werk van deze organisaties en al de vrijwilligers oh zo gewaardeerd wordt. Een ‘warme overdracht’ naar de gemeenten werd gegarandeerd. Er zou sprake zijn van ‘lokaal, tenzij’. Bovenlokaal georganiseerd werk zou -als de gemeenten de ondersteuning niet kunnen overnemen- weer bij de provincie terecht komen. Het blijken mooie voornemens te zijn waar nu niets van terecht komt.
De provincie heeft het sociaal beleid afgeschaft. Bestuurlijke vernieuwing heet dat. Het sociaal beleid is voor de gemeenten, want die zijn groot genoeg en beter toegerust, zo redeneert men. Maar Fryslân is Amsterdam niet. De omvang van onze provincie laat zien dat het niet te doen is om -bijvoorbeeld het COC of Tumba (antidiscriminatie)- per gemeente te organiseren. Dat de vrijwilligers die de spreekuren voor uitkeringsgerechtigden in de gemeenten draaien, hun kennis- en vaardigheidsontwikkeling bovenlokaal verwerven. Dat patiëntenbelangen provinciaal georganiseerd zijn. Op gepaste afstand en onafhankelijk van de gemeente die zorg financiert. Daarnaast zijn gemeenten overladen met taken die ze op hun bord hebben gekregen.
Het zou mooi zijn als de partijen in de Provinciale Staten en gemeenteraadsleden kiezen voor sociaal beleid en niet hun oren laten hangen naar de zogenaamde bestuurlijke vernieuwing. Maak afspraken over het financieren van deze organisaties, zodat alle gewaardeerde vrijwilligers hun werk kunnen blijven doen en de mensen die steun nodig hebben niet in de kou staan!
Retze van der Honing, fractievoorzitter GrienLinks Fryslân
Jan Atze Nicolai, fractievoorzitter PAL GroenLinks Leeuwarden