Gedicht van Jan Atze Nicolai
Zal de kunst de natuur ooit
Duurzaam evenaren
Blijvend als een windstilte
Die verdwijnt in het geritsel van een tak
Natuurlijke klankkleur, een grondtoon
Dichter bij de kunst
Het geluid van de huid
Van aarde. Muziek in de oren
Een kwetsbare bodem kraakt
Aan de voeten. De taal van
Kunst en cultuur. Van culturele
Infrastructuur. Zal de kunst
De natuur ooit duurzaam evenaren
Jan Atze Nicolai begon zijn bijdrage in de Staten over de culturele infrastructuur met dit gedicht van eigen hand. Lees hier de bijdrage van Jan Atze Nicolai.